مقالات شبکه
- نویسنده موضوع IRANCITY
- تاریخ شروع
پروتكل استاندارد در اكثر شبكه هاي بزرگ است . با اينكه پروتكل فوق كند و مستلزم استفاده از منابع زيادي است ، ولي بدليل مزاياي بالاي آن نظير : قابليت روتينگ ، حمايت در اغلب پلات فورم ها و سيستم هاي عامل همچنان در زمينه استفاده از پروتكل ها حرف اول را مي زند. با استفاده از پروتكل فوق كاربران با در اختيار داشتن ويندوز و پس از اتصال به شبكه اينترنت، براحتي قادر به ارتباط با كاربران ديگر خواهند بود كه از مكينتاش استفاده مي كند
امروزه كمتر محيطي را مي توان يافت كه نيازبه دانش كافي در رابطه با TCP/IP نباشد. حتي سيستم عامل شبكه اي ناول كه ساليان متمادي از پروتكل IPX/SPX براي ارتباطات استفاده مي كرد، در نسخه شماره پنج خود به ضرورت استفاده از پروتكل فوق واقف و نسخه اختصاصي خود را در اين زمينه ارائه نمود.
پروتكل TCP/IP در ابتدا براي استفاده در شبكه ARPAnet ( نسخه قبلي اينترنت ) طراحي گرديد. وزارت دفاع امريكا با همكاري برخي از دانشگاهها اقدام به طراحي يك سيستم جهاني نمود كه داراي قابليت ها و ظرفيت هاي متعدد حتي در صورت بروز جنگ هسته اي باشد. پروتكل ارتباطي براي شبكه فوق ، TCP/IP در نظر گرفته شد.
اجزاي پروتكل TCP/IP
پروتكل TCP/IP از مجموعه پروتكل هاي ديگر تشكيل شده كه هر يك در لايه مربوطه، وظايف خود را انجام مي دهند. پروتكل هاي موجود در لايه هاي Transport و Network داراي اهميت بسزائي بوده و در ادامه به بررسي آنها خواهيم پرداخت .
پروتكل هاي موجود در لايه Network پروتكل TCP/IP
- پروتكل TCP ) Transmission Control Protocol) ، مهمترين وظيفه پروتكل فوق اطمينان از صحت ارسال اطلاعات است . پروتكل فوق اصطلاحا" Connection-oriented ناميده مي شود. علت اين امر ايجاد يك ارتباط مجازي بين كامپيوترهاي فرستنده و گيرنده بعد از ارسال اطلاعات است . پروتكل هائي از اين نوع ، امكانات بيشتري را بمنظور كنترل خطاهاي احتمالي در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولي بدليل افزايش بار عملياتي سيستم كارائي آنان كاهش خواهد يافت . از پروتكل TCP بعنوان يك پروتكل قابل اطمينان نيز ياد مي شود. علت اين امر ارسال اطلاعات و كسب آگاهي لازم از گيرنده اطلاعات بمنظور اطمينان از صحت ارسال توسط فرستنده است . در صورتيكه بسته هاي اطلاعاتي بدرستي دراختيار فرستنده قرار نگيرند، فرستنده مجددا" اقدام به ارسال اطلاعات مي نمايد.
- پروتكل UDP ) User Datagram Protocol) . پروتكل فوق نظير پروتكل TCP در لايه " حمل " فعاليت مي نمايد. UDP بر خلاف پروتكل TCP بصورت " بدون اتصال " است . بديهي است كه سرعت پروتكل فوق نسبت به TCP سريعتر بوده ولي از بعد كنترل خطاء تظمينات لازم را ارائه نخواهد داد. بهترين جايگاه استفاده از پروتكل فوق در مواردي است كه براي ارسال و دريافت اطلاعات به يك سطح بالا از اطمينان ، نياز نداشته باشيم .
- پروتكل IP)Internet Protocol) . پروتكل فوق در لايه شبكه ايفاي وظيفه كرده و مهمترين مسئوليت آن دريافت و ارسال بسته هاي اطلاعاتي به مقاصد درست است . پروتكل فوق با استفاده از آدرس هاي نسبت داده شده منطقي، عمليات روتينگ را انجام خواهد داد.
پروتكل هاي موجود در لايه Application پروتكل TCP/IP
پروتكل TCP/IP صرفا" به سه پروتكل TCP ، UDP و IP محدود نشده و در سطح لايه Application داراي مجموعه گسترده اي از ساير پروتكل ها است . پروتكل هاي فوق بعنوان مجموعه ابزارهائي براي مشاهده ، اشكال زدائي و اخذ اطلاعات و ساير عمليات مورد استفاده قرار مي گيرند.در اين بخش به معرفي برخي از اين پروتكل ها خواهيم پرداخت .
- پروتكل FTP)File Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي تكثير فايل هاي موجود بر روي يك كاميپيوتر و كامپيوتر ديگر استفاده مي گردد. ويندوز داراي يك برنامه خط دستوري بوده كه بعنوان سرويس گيرنده ايفاي وظيفه كرده و امكان ارسال و يا دريافت فايل ها را از يك سرويس دهنده FTP فراهم مي كند.
- پروتكل SNMP)Simple Network Management Protocol) . از پروتكل فوق بمنظور اخذ اطلاعات آماري استفاده مي گردد. يك سيستم مديريتي، درخواست خود را از يك آژانس SNMP مطرح و ماحصل عمليات كار در يك MIB)Management Information Base) ذخيره مي گردد. MIB يك بانك اطلاعاتي بوده كه اطلاعات مربوط به كامپيوترهاي موجود در شبكه را در خود نگهداري مي نمايد .( مثلا" چه ميزان فضا ي هارد ديسك وجود دارد)
- پروتكل TelNet . با استفاده از پروتكل فوق كاربران قادر به log on ، اجراي برنامه ها و مشاهده فايل هاي موجود بر روي يك كامپيوتر از راه دور مي باشند. ويندوز داراي برنامه هاي سرويس دهنده و گيرنده جهت فعال نمودن و استفاده از پتانسيل فوق است .
- پروتكل SMTP)simple Mail Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي ارسال پيام الكترونيكي استفاده مي گردد.
- پروتكل HTTP)HyperText Transfer Protocol) . پروتكل فوق مشهورترين پروتكل در اين گروه بوده و از آن براي رايج ترين سرويس اينترنت يعني وب استفاده مي گردد. با استفاده از پروتكل فوق كامپيوترها قادر به مبادله فايل ها با فرمت هاي متفاوت ( متن، تصاوير ،گرافيكي ، صدا، ويدئو و...) خواهند بود. براي مبادله اطلاعات با استناد به پروتكل فوق مي بايست ، سرويس فوق از طريق نصب سرويس دهنده وب فعال و در ادامه كاربران و استفاده كنندگان با استفاده از يك مرورگر وب قادر به استفاده از سرويس فوق خواهند بود.
پروتكل NNTP)Network News Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي مديريت پيام هاي ارسالي براي گروه هاي خبري خصوصي و عمومي استفاده مي گردد. براي عملياتي نمودن سرويس فوق مي بايست سرويس دهنده NNTP بمنظور مديريت محل ذخيره سازي پيام هاي ارسالي نصب و در ادامه كاربران و سرويس گيرندگان با استفاده از برنامه اي موسوم به NewsReader از اطلاعات ذخيره شده استفاده خواهند كرد
مدل آدرس دهي IP
علاوه بر جايگاه پروتكل ها، يكي ديگر از عناصر مهم در زيرساخت شبكه هاي مبتني بر TCP/IP مدل آدرس دهي IP است . مدل انتخابي مي بايست اين اطمينان را بوجود آورد كه اطلاعات ارسالي بدرستي به مقصد خواهند رسيد. نسخه شماره چهار IP ( نسخه فعلي ) از 32 بيت براي آدرس دهي استفاده كرده كه بمنظور تسهيل در امر نمايش بصورت چهار عدد صحيح ( مبناي ده ) كه بين آنها نقطه استفاده شده است نمايش داده مي شوند.
نحوه اختصاص IP
نحوه اختصاص IP به عناصر مورد نياز در شبكه هاي مبتني بر TCP/IP يكي از موارد بسيار مهم است . اختصاص IP ممكن است بصورت دستي و توسط مديريت شبكه انجام شده و يا انجام رسالت فوق بر عهده عناصر سرويس دهنده نرم افزاري نظير DHCP و يا NAT گذاشته گردد
Subnetting
يكي از مهمترين عمليات در رابطه با اختصاص IP مسئله Subnetting است . مسئله فوق بعنوان هنر و علمي است كه ماحصل آن تقسيم يك شبكه به مجموعه اي از شبكه هاي كوچكتر (Subnet) از طريق بخدمت گرفتن 32 بيت با نام Subnet mask بوده كه بنوعي مشخصه (ID) شبكه را مشخص خواهد كرد.
كالبد شكافي آدرس هاي IP
هر دستگاه در شبكه هاي مبتني بر TCP/IP داراي يك آدرس منحصر بفرد است . آدرس فوق IP ناميده مي شود. يك آدرس IP مطابق زير است :
216.27.61.137
بمنظور بخاطر سپردن آسان آدرس هاي IP ، نحوه نما يش آنها بصورت دسيمال ( مبناي دهدهي ) بوده كه توسط چهار عدد كه توسط نقطه از يكديگر جدا مي گردند ، است . هر يك از اعداد فوق را octet مي گويند. كامپيوترها براي ارتباط با يكديگر از مبناي دو ( باينري ) استفاده مي نمايند. فرمت باينري آدرس IP اشاره شده بصورت زير است :
11011000.00011011.00111101.10001001
همانگونه كه مشاهده مي گردد ، هر IP از 32 بيت تشكيل مي گردد. بدين ترتيب مي توان حداكثر 4.294.967.296 آدرس منحصر بفرد را استفاده كرد( 232 ) . مثلا" آدرس 255.255.255.255 براي Broadcast ( انتشار عام ) استفاده مي گردد . نمايش يك IP بصورت چهار عدد ( Octet ) صرفا" براي راحتي كار نبوده و از آنان براي ايجاد " كلاس هاي IP " نيز استفاده مي گردد. هر Octet به دو بخش مجزا تقسيم مي گردد: شبكه (Net ) و ميزبان (Host ) . اولين octet نشاندهنده شبكه بوده و از آن براي مشخص نمودن شبكه اي كه كامپيوتر به آن تعلق دارد ، استفاده مي گردد. سه بخش ديگر octet ، نشاندهنده آدرس كامپيوتر موجود در شبكه است
پنج كلاس متفاوت IP بهمراه برخي آدرس هاي خاص ، تعريف شده است :
- Default Network . آدرس IP 0.0.0.0 ، براي شبكه پيش فرض در نظر گرفته شده است .آدرس فوق براي موارديكه كامپيوتر ميزبان از آدرس خود آگاهي ندارد استفاده شده تا به پروتكل هائي نظير DHCP اعلام نمايد براي وي آدرسي را تخصيص دهد.
- كلاس A . كلاس فوق براي شبكه هاي بسيار بزرگ نظير يك شركت بين المللي در نظر گرفته مي شود. آدرس هائي كه اولين octet آنها 1 تا 126 باشد ، كلاس A مي باشند. از سه octet ديگر بمنظور مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان استفاده مي گردد. بدين ترتيب مجموع شبكه هاي كلاس A ، معادل 126 و هر يك از شبكه هاي فوق مي توانند 16.777.214 كامپيوتر ميزبان داشته باشند. ( عدد فوق از طريق حاصل 2 - 224 بدست آمده است ) .بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس A معادل 2 . 147 . 483 . 648 (231) است . در شبكه هاي كلاس A ، بيت با ارزس بالا در اولين octet همواره مقدار صفر را دارد.
NET
115.
Host (Node)
24.53.107
- LoopBack . آدرس IP 127.0.0.1 براي LoopBack در نظر گرفته شده است . كامپيوتر ميزبان از آدرس فوق براي ارسال يك پيام براي خود استفاده مي كند.( فرستنده و گيرنده پيام يك كامپيوتر مي باشد) آدرس فوق اغلب براي تست و اشكال زدائي استفاده مي گردد.
- كلاس B . كلاس فوق براي شبكه هاي متوسط در نظر گرفته مي شود.( مثلا" يك دانشگاه بزرگ ) آدرس هائي كه اولين octet آنها 128 تا 191 باشد ، كلاس B مي باشند . در كلاس فوق از دومين octet هم براي مشخص كردن شبكه استفاده مي گردد. از دو octet ديگر براي مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان در شبكه استفاده مي گردد بدين ترتيب 16.384 ( 214) شبكه از نوع كلاس B وجود دارد. تعداد كامپيوترهاي ميزبان در اين نوع شبكه ها( هر شبكه ) معادل 65.534 (2 - 16 2 ) است . بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس B معادل 1 . 073 . 741 . 824 (230) است در شبكه هاي كلاس B ، اولين و دومين بيت در اولين octet به ترتيب مقدار يك و صفر را دارا مي باشند.
NET
145.24.
Host (Node)
53.107
- كلاس C . كلاس فوق براي شبكه هاي كوچك تا متوسط در نظر گرفته مي شود.آدرس هائي كه اولين octet آنها 192 تا 223 باشد ، كلاس C مي باشند . در كلاس فوق از دومين و سومين octet هم براي مشخص كردن شبكه استفاده مي گردد. از آخرين octet براي مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان در شبكه استفاده مي گردد . بدين ترتيب 2.097.152 ( 21 2 ) شبكه كلاس C وجود دارد.تعداد كامپيوترهاي ميزبان در اين نوع شبكه ها( هر شبكه ) معادل 254 (2 - 8 2 ) است . بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس C معادل 536.870.912 ( 229 ) است . در شبكه هاي كلاس C ، اولين ، دومين و سومين بيت در اولين octet به ترتيب مقدار يك ، يك و صفر را دارا مي باشند.
NET
195.24.53.
Host (Node)
107
- كلاس D . از كلاس فوق براي multicasts استفاده مي شود. در چنين حالتي يك گره ( ميزبان) بسته اطلاعاتي خود را براي يك گروه خاص ارسال مي دارد. تمام دستگاه هاي موجود در گروه ، بسته اطلاعاتي ارسال شده را دريافت خواهند كرد. ( مثلا" يك روتر سيسكو آخرين وضعيت بهنگام شده خود را براي ساير روترهاي سيسكو ارسال مي دارد ) كلاس فوق نسبت به سه كلاس قبلي داراي ساختاري كاملا" متفاوت است. اولين ، دومين ، سومين و چهارمين بيت به ترتيب داراي مقادير يك ، يك ، يك و صفر مي باشند.28 بيت باقيمانده بمنظور مشخص نمودن گروههائي از كامپيوتر بوده كه پيام Multicast براي آنان در نظر گرفته مي شود. كلاس فوق قادر به آدرسي دهي 268.435.456 (226 ) كامپيوتر است
NET
224.
Host (Node)
24.53.107
- كلاس E . از كلاس فوق براي موارد تجربي استفاده مي شود. كلاس فوق نسبت به سه كلاس اوليه داراي ساختاري متفاوت است . اولين ، دومين ، سومين و چهارمين بيت به ترتيب داراي مقادير يك ، يك ، يك و يك مي باشند.28 بيت باقيمانده بمنظور مشخص نمودن گروههائي از كامپيوتر بوده كه پيام Multicast براي آنان در نظر گرفته مي شود. كلاس فوق قادر به آدرسي دهي 268.435.456 (226 ) كامپيوتر است
NET
240.
Host (Node)
24.53.107
- BroadCast . پيام هائي با آدرسي از اين نوع ، براي تمامي كامپيوترهاي در شبكه ارسال خواهد شد. اين نوع پيام ها همواره داراي آدرس زير خواهند بود :
255.255.255.255.
- آدرس هاي رزو شده . آدرس هاي IP زير بمنظور استفاده در شبكه هاي خصوصي (اينترانت ) رزو شده اند
10.x.x.x
172.16.x.x - 172.31.x.x
192.168.x.x
- IP نسخه شش . نسخه فوق برخلاف نسخه فعلي كه از 32 بيت بمنظور آدرس دهي استفاده مي نمايد ، از 128 بيت براي آدرس دهي استفاده مي كند. هر شانزده بيت بصورت مبناي شانزده نمايش داده مي شود. :
2b63:1478:1ac5:37ef:4e8c:75df:14cd:93f2
خلاصه :
Class 1st Octet 2nd Octet 3rd Octet 4th Octet
Net IDHost ID
A
Net ID Host ID
B
Net ID Host ID
C
Network Type Address Range Normal Netmask Comments
Class A 001.x.x.x to 126.x.x.x 255.0.0.0 For very large networks
Class B 128.1.x.x to 191.254.x.x 255.255.0.0 For medium size networks
Class C 192.0.1.x to 223.255.254.x 255.255.255.0 For small networks
Class D 224.x.x.x to 239.255.255.255 Used to support multicasting
Class E 240.x.x.x to 247.255.255.255
امروزه كمتر محيطي را مي توان يافت كه نيازبه دانش كافي در رابطه با TCP/IP نباشد. حتي سيستم عامل شبكه اي ناول كه ساليان متمادي از پروتكل IPX/SPX براي ارتباطات استفاده مي كرد، در نسخه شماره پنج خود به ضرورت استفاده از پروتكل فوق واقف و نسخه اختصاصي خود را در اين زمينه ارائه نمود.
پروتكل TCP/IP در ابتدا براي استفاده در شبكه ARPAnet ( نسخه قبلي اينترنت ) طراحي گرديد. وزارت دفاع امريكا با همكاري برخي از دانشگاهها اقدام به طراحي يك سيستم جهاني نمود كه داراي قابليت ها و ظرفيت هاي متعدد حتي در صورت بروز جنگ هسته اي باشد. پروتكل ارتباطي براي شبكه فوق ، TCP/IP در نظر گرفته شد.
اجزاي پروتكل TCP/IP
پروتكل TCP/IP از مجموعه پروتكل هاي ديگر تشكيل شده كه هر يك در لايه مربوطه، وظايف خود را انجام مي دهند. پروتكل هاي موجود در لايه هاي Transport و Network داراي اهميت بسزائي بوده و در ادامه به بررسي آنها خواهيم پرداخت .
پروتكل هاي موجود در لايه Network پروتكل TCP/IP
- پروتكل TCP ) Transmission Control Protocol) ، مهمترين وظيفه پروتكل فوق اطمينان از صحت ارسال اطلاعات است . پروتكل فوق اصطلاحا" Connection-oriented ناميده مي شود. علت اين امر ايجاد يك ارتباط مجازي بين كامپيوترهاي فرستنده و گيرنده بعد از ارسال اطلاعات است . پروتكل هائي از اين نوع ، امكانات بيشتري را بمنظور كنترل خطاهاي احتمالي در ارسال اطلاعات فراهم نموده ولي بدليل افزايش بار عملياتي سيستم كارائي آنان كاهش خواهد يافت . از پروتكل TCP بعنوان يك پروتكل قابل اطمينان نيز ياد مي شود. علت اين امر ارسال اطلاعات و كسب آگاهي لازم از گيرنده اطلاعات بمنظور اطمينان از صحت ارسال توسط فرستنده است . در صورتيكه بسته هاي اطلاعاتي بدرستي دراختيار فرستنده قرار نگيرند، فرستنده مجددا" اقدام به ارسال اطلاعات مي نمايد.
- پروتكل UDP ) User Datagram Protocol) . پروتكل فوق نظير پروتكل TCP در لايه " حمل " فعاليت مي نمايد. UDP بر خلاف پروتكل TCP بصورت " بدون اتصال " است . بديهي است كه سرعت پروتكل فوق نسبت به TCP سريعتر بوده ولي از بعد كنترل خطاء تظمينات لازم را ارائه نخواهد داد. بهترين جايگاه استفاده از پروتكل فوق در مواردي است كه براي ارسال و دريافت اطلاعات به يك سطح بالا از اطمينان ، نياز نداشته باشيم .
- پروتكل IP)Internet Protocol) . پروتكل فوق در لايه شبكه ايفاي وظيفه كرده و مهمترين مسئوليت آن دريافت و ارسال بسته هاي اطلاعاتي به مقاصد درست است . پروتكل فوق با استفاده از آدرس هاي نسبت داده شده منطقي، عمليات روتينگ را انجام خواهد داد.
پروتكل هاي موجود در لايه Application پروتكل TCP/IP
پروتكل TCP/IP صرفا" به سه پروتكل TCP ، UDP و IP محدود نشده و در سطح لايه Application داراي مجموعه گسترده اي از ساير پروتكل ها است . پروتكل هاي فوق بعنوان مجموعه ابزارهائي براي مشاهده ، اشكال زدائي و اخذ اطلاعات و ساير عمليات مورد استفاده قرار مي گيرند.در اين بخش به معرفي برخي از اين پروتكل ها خواهيم پرداخت .
- پروتكل FTP)File Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي تكثير فايل هاي موجود بر روي يك كاميپيوتر و كامپيوتر ديگر استفاده مي گردد. ويندوز داراي يك برنامه خط دستوري بوده كه بعنوان سرويس گيرنده ايفاي وظيفه كرده و امكان ارسال و يا دريافت فايل ها را از يك سرويس دهنده FTP فراهم مي كند.
- پروتكل SNMP)Simple Network Management Protocol) . از پروتكل فوق بمنظور اخذ اطلاعات آماري استفاده مي گردد. يك سيستم مديريتي، درخواست خود را از يك آژانس SNMP مطرح و ماحصل عمليات كار در يك MIB)Management Information Base) ذخيره مي گردد. MIB يك بانك اطلاعاتي بوده كه اطلاعات مربوط به كامپيوترهاي موجود در شبكه را در خود نگهداري مي نمايد .( مثلا" چه ميزان فضا ي هارد ديسك وجود دارد)
- پروتكل TelNet . با استفاده از پروتكل فوق كاربران قادر به log on ، اجراي برنامه ها و مشاهده فايل هاي موجود بر روي يك كامپيوتر از راه دور مي باشند. ويندوز داراي برنامه هاي سرويس دهنده و گيرنده جهت فعال نمودن و استفاده از پتانسيل فوق است .
- پروتكل SMTP)simple Mail Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي ارسال پيام الكترونيكي استفاده مي گردد.
- پروتكل HTTP)HyperText Transfer Protocol) . پروتكل فوق مشهورترين پروتكل در اين گروه بوده و از آن براي رايج ترين سرويس اينترنت يعني وب استفاده مي گردد. با استفاده از پروتكل فوق كامپيوترها قادر به مبادله فايل ها با فرمت هاي متفاوت ( متن، تصاوير ،گرافيكي ، صدا، ويدئو و...) خواهند بود. براي مبادله اطلاعات با استناد به پروتكل فوق مي بايست ، سرويس فوق از طريق نصب سرويس دهنده وب فعال و در ادامه كاربران و استفاده كنندگان با استفاده از يك مرورگر وب قادر به استفاده از سرويس فوق خواهند بود.
پروتكل NNTP)Network News Transfer Protocol) . از پروتكل فوق براي مديريت پيام هاي ارسالي براي گروه هاي خبري خصوصي و عمومي استفاده مي گردد. براي عملياتي نمودن سرويس فوق مي بايست سرويس دهنده NNTP بمنظور مديريت محل ذخيره سازي پيام هاي ارسالي نصب و در ادامه كاربران و سرويس گيرندگان با استفاده از برنامه اي موسوم به NewsReader از اطلاعات ذخيره شده استفاده خواهند كرد
مدل آدرس دهي IP
علاوه بر جايگاه پروتكل ها، يكي ديگر از عناصر مهم در زيرساخت شبكه هاي مبتني بر TCP/IP مدل آدرس دهي IP است . مدل انتخابي مي بايست اين اطمينان را بوجود آورد كه اطلاعات ارسالي بدرستي به مقصد خواهند رسيد. نسخه شماره چهار IP ( نسخه فعلي ) از 32 بيت براي آدرس دهي استفاده كرده كه بمنظور تسهيل در امر نمايش بصورت چهار عدد صحيح ( مبناي ده ) كه بين آنها نقطه استفاده شده است نمايش داده مي شوند.
نحوه اختصاص IP
نحوه اختصاص IP به عناصر مورد نياز در شبكه هاي مبتني بر TCP/IP يكي از موارد بسيار مهم است . اختصاص IP ممكن است بصورت دستي و توسط مديريت شبكه انجام شده و يا انجام رسالت فوق بر عهده عناصر سرويس دهنده نرم افزاري نظير DHCP و يا NAT گذاشته گردد
Subnetting
يكي از مهمترين عمليات در رابطه با اختصاص IP مسئله Subnetting است . مسئله فوق بعنوان هنر و علمي است كه ماحصل آن تقسيم يك شبكه به مجموعه اي از شبكه هاي كوچكتر (Subnet) از طريق بخدمت گرفتن 32 بيت با نام Subnet mask بوده كه بنوعي مشخصه (ID) شبكه را مشخص خواهد كرد.
كالبد شكافي آدرس هاي IP
هر دستگاه در شبكه هاي مبتني بر TCP/IP داراي يك آدرس منحصر بفرد است . آدرس فوق IP ناميده مي شود. يك آدرس IP مطابق زير است :
216.27.61.137
بمنظور بخاطر سپردن آسان آدرس هاي IP ، نحوه نما يش آنها بصورت دسيمال ( مبناي دهدهي ) بوده كه توسط چهار عدد كه توسط نقطه از يكديگر جدا مي گردند ، است . هر يك از اعداد فوق را octet مي گويند. كامپيوترها براي ارتباط با يكديگر از مبناي دو ( باينري ) استفاده مي نمايند. فرمت باينري آدرس IP اشاره شده بصورت زير است :
11011000.00011011.00111101.10001001
همانگونه كه مشاهده مي گردد ، هر IP از 32 بيت تشكيل مي گردد. بدين ترتيب مي توان حداكثر 4.294.967.296 آدرس منحصر بفرد را استفاده كرد( 232 ) . مثلا" آدرس 255.255.255.255 براي Broadcast ( انتشار عام ) استفاده مي گردد . نمايش يك IP بصورت چهار عدد ( Octet ) صرفا" براي راحتي كار نبوده و از آنان براي ايجاد " كلاس هاي IP " نيز استفاده مي گردد. هر Octet به دو بخش مجزا تقسيم مي گردد: شبكه (Net ) و ميزبان (Host ) . اولين octet نشاندهنده شبكه بوده و از آن براي مشخص نمودن شبكه اي كه كامپيوتر به آن تعلق دارد ، استفاده مي گردد. سه بخش ديگر octet ، نشاندهنده آدرس كامپيوتر موجود در شبكه است
پنج كلاس متفاوت IP بهمراه برخي آدرس هاي خاص ، تعريف شده است :
- Default Network . آدرس IP 0.0.0.0 ، براي شبكه پيش فرض در نظر گرفته شده است .آدرس فوق براي موارديكه كامپيوتر ميزبان از آدرس خود آگاهي ندارد استفاده شده تا به پروتكل هائي نظير DHCP اعلام نمايد براي وي آدرسي را تخصيص دهد.
- كلاس A . كلاس فوق براي شبكه هاي بسيار بزرگ نظير يك شركت بين المللي در نظر گرفته مي شود. آدرس هائي كه اولين octet آنها 1 تا 126 باشد ، كلاس A مي باشند. از سه octet ديگر بمنظور مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان استفاده مي گردد. بدين ترتيب مجموع شبكه هاي كلاس A ، معادل 126 و هر يك از شبكه هاي فوق مي توانند 16.777.214 كامپيوتر ميزبان داشته باشند. ( عدد فوق از طريق حاصل 2 - 224 بدست آمده است ) .بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس A معادل 2 . 147 . 483 . 648 (231) است . در شبكه هاي كلاس A ، بيت با ارزس بالا در اولين octet همواره مقدار صفر را دارد.
NET
115.
Host (Node)
24.53.107
- LoopBack . آدرس IP 127.0.0.1 براي LoopBack در نظر گرفته شده است . كامپيوتر ميزبان از آدرس فوق براي ارسال يك پيام براي خود استفاده مي كند.( فرستنده و گيرنده پيام يك كامپيوتر مي باشد) آدرس فوق اغلب براي تست و اشكال زدائي استفاده مي گردد.
- كلاس B . كلاس فوق براي شبكه هاي متوسط در نظر گرفته مي شود.( مثلا" يك دانشگاه بزرگ ) آدرس هائي كه اولين octet آنها 128 تا 191 باشد ، كلاس B مي باشند . در كلاس فوق از دومين octet هم براي مشخص كردن شبكه استفاده مي گردد. از دو octet ديگر براي مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان در شبكه استفاده مي گردد بدين ترتيب 16.384 ( 214) شبكه از نوع كلاس B وجود دارد. تعداد كامپيوترهاي ميزبان در اين نوع شبكه ها( هر شبكه ) معادل 65.534 (2 - 16 2 ) است . بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس B معادل 1 . 073 . 741 . 824 (230) است در شبكه هاي كلاس B ، اولين و دومين بيت در اولين octet به ترتيب مقدار يك و صفر را دارا مي باشند.
NET
145.24.
Host (Node)
53.107
- كلاس C . كلاس فوق براي شبكه هاي كوچك تا متوسط در نظر گرفته مي شود.آدرس هائي كه اولين octet آنها 192 تا 223 باشد ، كلاس C مي باشند . در كلاس فوق از دومين و سومين octet هم براي مشخص كردن شبكه استفاده مي گردد. از آخرين octet براي مشخص نمودن هر يك از كامپيوترهاي ميزبان در شبكه استفاده مي گردد . بدين ترتيب 2.097.152 ( 21 2 ) شبكه كلاس C وجود دارد.تعداد كامپيوترهاي ميزبان در اين نوع شبكه ها( هر شبكه ) معادل 254 (2 - 8 2 ) است . بنابراين تعداد تمام كامپيوترهاي ميزبان در شبكه هاي كلاس C معادل 536.870.912 ( 229 ) است . در شبكه هاي كلاس C ، اولين ، دومين و سومين بيت در اولين octet به ترتيب مقدار يك ، يك و صفر را دارا مي باشند.
NET
195.24.53.
Host (Node)
107
- كلاس D . از كلاس فوق براي multicasts استفاده مي شود. در چنين حالتي يك گره ( ميزبان) بسته اطلاعاتي خود را براي يك گروه خاص ارسال مي دارد. تمام دستگاه هاي موجود در گروه ، بسته اطلاعاتي ارسال شده را دريافت خواهند كرد. ( مثلا" يك روتر سيسكو آخرين وضعيت بهنگام شده خود را براي ساير روترهاي سيسكو ارسال مي دارد ) كلاس فوق نسبت به سه كلاس قبلي داراي ساختاري كاملا" متفاوت است. اولين ، دومين ، سومين و چهارمين بيت به ترتيب داراي مقادير يك ، يك ، يك و صفر مي باشند.28 بيت باقيمانده بمنظور مشخص نمودن گروههائي از كامپيوتر بوده كه پيام Multicast براي آنان در نظر گرفته مي شود. كلاس فوق قادر به آدرسي دهي 268.435.456 (226 ) كامپيوتر است
NET
224.
Host (Node)
24.53.107
- كلاس E . از كلاس فوق براي موارد تجربي استفاده مي شود. كلاس فوق نسبت به سه كلاس اوليه داراي ساختاري متفاوت است . اولين ، دومين ، سومين و چهارمين بيت به ترتيب داراي مقادير يك ، يك ، يك و يك مي باشند.28 بيت باقيمانده بمنظور مشخص نمودن گروههائي از كامپيوتر بوده كه پيام Multicast براي آنان در نظر گرفته مي شود. كلاس فوق قادر به آدرسي دهي 268.435.456 (226 ) كامپيوتر است
NET
240.
Host (Node)
24.53.107
- BroadCast . پيام هائي با آدرسي از اين نوع ، براي تمامي كامپيوترهاي در شبكه ارسال خواهد شد. اين نوع پيام ها همواره داراي آدرس زير خواهند بود :
255.255.255.255.
- آدرس هاي رزو شده . آدرس هاي IP زير بمنظور استفاده در شبكه هاي خصوصي (اينترانت ) رزو شده اند
10.x.x.x
172.16.x.x - 172.31.x.x
192.168.x.x
- IP نسخه شش . نسخه فوق برخلاف نسخه فعلي كه از 32 بيت بمنظور آدرس دهي استفاده مي نمايد ، از 128 بيت براي آدرس دهي استفاده مي كند. هر شانزده بيت بصورت مبناي شانزده نمايش داده مي شود. :
2b63:1478:1ac5:37ef:4e8c:75df:14cd:93f2
خلاصه :
Class 1st Octet 2nd Octet 3rd Octet 4th Octet
Net IDHost ID
A
Net ID Host ID
B
Net ID Host ID
C
Network Type Address Range Normal Netmask Comments
Class A 001.x.x.x to 126.x.x.x 255.0.0.0 For very large networks
Class B 128.1.x.x to 191.254.x.x 255.255.0.0 For medium size networks
Class C 192.0.1.x to 223.255.254.x 255.255.255.0 For small networks
Class D 224.x.x.x to 239.255.255.255 Used to support multicasting
Class E 240.x.x.x to 247.255.255.255
كنترل فعاليت هاي سيستم و اعمال **********ينگ شخصي بر روي فعاليت ها از نيازهاي بسياري از سيستم هاي مخصوصا سيستم هاي عموميست . بلي شما به عنوان صاحب سيستم يا مدير بخش شايد مايل نباشيد كه از سيستم شما براي كارهاي غير ضروري و نامفيد مخصوصا در محيط اينترنت استفاده شود .
iNet Protector محصول قدرتمندي از شركت Blumentals Software است كه امكان كنترل كامل فعاليت ها و دسترسي هاي اينترنتي سيستم را به شما خواهد داد . با اين نرم افزار به آساني مي توانيد دسترسي هاي مختلف اينترنت را در زمان هاي مشخص و بر طبق ميل شخصي خود محدود كنيد . براي مثال شما مي توانيد براي اتصال به اينترنت پسورد قرار دهيد ! زمان خاصي را مشخص كنيد فعاليت هاي درون اينترنت را محدود كنيد و .....
برخي ويژگي هاي خوب نرم افزار iNet Protector :
محدود كردن دسترسي هاي اينترنتي به طور خودكار و سر زمانهاي معين .
امكان پسورد گذاري براي اتصال.
توانايي فعال و غير فعال كردن اينترنت و فعاليت هاي اينترنتي.
مشخص كردن و تعيين مقدار زماني استفاده ي روزانه از اينترنت .
امكان اجازه ي استفاده تنها از نرم افزارهاي خاصي در اينترنت و ********** كردن نرم افزارهايي كه مايل نيستيد .
امكان دسترسي به تنها وب سايتهاي خاص و مشخص شده اي .
ويژگي هاي مفيد iNet Protector براي پدر و مادرها :
محدودكردن زماني كه كودكان پاي اينترنت صرف مي كنند .
غير فعال كردن خود كار اينترنت در ساعت هاي دير وقت شب يا هر ساعتي كه مايل باشند .
مسدود كردن فعاليت هاي نا مفيد اينترنتي مانند چت و يا بازي هاي آنلاين و تنها دادن اجازه ي فعاليت هايي جون ايميل و مشاهده ي سايتهاي تعيين شده .
ويژگي هاي مفيد iNet Protector در شركت ها :
افزايش بازده كار با محدود كردن اتلاف وقت بسيار كاركنان كه به گشت و گذار در اينترنت مي گذرد .
مسدود كردن گشت و گذار در اينترنت و ساير سرگرمي هاي آنلاين .
امكان استفاده تنها از سرويس هاي مهم و مورد نياز كاركنان .
نسخه ي كامل آپلود شده ي نرم افزار iNet Protector 2.51 همراه با سريال با حجم 1.5 مگابايت :
http://rapidshare.de/files/20806003/iNet_Protector_v2.51.zip.html
پسورد : http://www.p30world.com
_________________
iNet Protector محصول قدرتمندي از شركت Blumentals Software است كه امكان كنترل كامل فعاليت ها و دسترسي هاي اينترنتي سيستم را به شما خواهد داد . با اين نرم افزار به آساني مي توانيد دسترسي هاي مختلف اينترنت را در زمان هاي مشخص و بر طبق ميل شخصي خود محدود كنيد . براي مثال شما مي توانيد براي اتصال به اينترنت پسورد قرار دهيد ! زمان خاصي را مشخص كنيد فعاليت هاي درون اينترنت را محدود كنيد و .....
برخي ويژگي هاي خوب نرم افزار iNet Protector :
محدود كردن دسترسي هاي اينترنتي به طور خودكار و سر زمانهاي معين .
امكان پسورد گذاري براي اتصال.
توانايي فعال و غير فعال كردن اينترنت و فعاليت هاي اينترنتي.
مشخص كردن و تعيين مقدار زماني استفاده ي روزانه از اينترنت .
امكان اجازه ي استفاده تنها از نرم افزارهاي خاصي در اينترنت و ********** كردن نرم افزارهايي كه مايل نيستيد .
امكان دسترسي به تنها وب سايتهاي خاص و مشخص شده اي .
ويژگي هاي مفيد iNet Protector براي پدر و مادرها :
محدودكردن زماني كه كودكان پاي اينترنت صرف مي كنند .
غير فعال كردن خود كار اينترنت در ساعت هاي دير وقت شب يا هر ساعتي كه مايل باشند .
مسدود كردن فعاليت هاي نا مفيد اينترنتي مانند چت و يا بازي هاي آنلاين و تنها دادن اجازه ي فعاليت هايي جون ايميل و مشاهده ي سايتهاي تعيين شده .
ويژگي هاي مفيد iNet Protector در شركت ها :
افزايش بازده كار با محدود كردن اتلاف وقت بسيار كاركنان كه به گشت و گذار در اينترنت مي گذرد .
مسدود كردن گشت و گذار در اينترنت و ساير سرگرمي هاي آنلاين .
امكان استفاده تنها از سرويس هاي مهم و مورد نياز كاركنان .
نسخه ي كامل آپلود شده ي نرم افزار iNet Protector 2.51 همراه با سريال با حجم 1.5 مگابايت :
http://rapidshare.de/files/20806003/iNet_Protector_v2.51.zip.html
پسورد : http://www.p30world.com
_________________
تجهيزات و پيکربندی يک شبکه Wireless سخت افزار مورد نياز به منظور پيکربندی يک شبکه بدون کابل به ابعاد شبکه مورد نظر بستگی دارد . عليرغم موضوع فوق ، در اين نوع شبکه ها اغلب و شايد هم قطعا" به يک access point و يک اينترفيس کارت شبکه نياز خواهد بود . در صورتی که قصد ايجاد يک شبکه موقت بين دو کامپيوتر را داشته باشيد ، صرفا" به دو کارت شبکه بدون کابل نياز خواهيد داشت .
Access Point چيست ؟
سخت افزار فوق ، به عنوان يک پل ارتباطی بين شبکه های کابلی و دستگاههای بدون کابل عمل می نمايد . با استفاده از سخت افزار فوق ، امکان ارتباط چندين دستگاه به منظور دستيابی به شبکه فراهم می گردد .access point می تواند دارای عملکردی مشابه يک روتر نيز باشد . در چنين مواردی انتقال اطلاعات در محدوده وسيعتری انجام شده و داده از يک access point به access point ديگر ارسال می گردد .
کارت شبکه بدون کابل
هر يک از دستگاههای موجود بر روی يک شبکه بدون کابل ، به يک کارت شبکه بدون کابل نياز خواهند داشت . يک کامپيوتر Laptop ، عموما" دارای يک اسلات PCMCIA است که کارت شبکه درون آن قرار می گيرد . کامپيوترهای شخصی نيز به يک کارت شبکه داخلی که معمولا" دارای يک آنتن کوچک و يا آنتن خارجی است ، نياز خواهند داشت .آنتن های فوق بر روی اغلب دستگاهها ،اختياری بوده و افزايش سيگنال بر روی کارت را بدنبال خواهد داشت .
پيکربندی يک شبکه بدون کابل
به منظور پيکربندی يک شبکه بدون کابل از دو روش متفاوت استفاده می گردد :
روش Infrastructure : به اين نوع شبکه ها، hosted و يا managed نيز گفته می شود . در اين روش از يک و يا چندين access point ( موسوم به gateway و يا روترهای بدون کابل ) که به يک شبکه موجود متصل می گردند ، استفاده می شود . بدين ترتيب دستگاههای بدون کابل، امکان استفاده از منابع موجود بر روی شبکه نظير چاپگر و يا اينترنت را بدست می آورند .
روش Ad-Hoc : به اين نوع شبکه ها ، unmanaged و يا peer to peer نيز گفته می شود . در روش فوق هر يک از دستگاهها مستقيما" به يکديگر متصل می گردند.مثلا" يک شخص با دارا بودن يک دستگاه کامپيوتر laptop مستقر در محوطه منزل خود می تواتند با کامپيوتر شخصی موجود در منزل خود به منظور دستيابی به اينترنت ، ارتباط برقرار نمايد .
پس از تهيه تجهيزات سخت افزاری مورد نياز به منظور ايجاد يک شبکه بدون کابل ، در ادامه می بايست تمامی تجهيزات تهيه شده را با هدف ايجاد و سازماندهی يک شبکه به يکديگر متصل تا امکان ارتباط بين آنان فراهم گردد . قبل از نصب و پيکربندی يک شبکه بدون کابل ، لازم است به موارد زير دقت نمائيد :
تهيه درايورهای مربوطه از فروشنده سخت افزار و کسب آخرين اطلاعات مورد نياز
فاصله بين دو کامپيوتر می بايست کمتر از يکصد متر باشد .
هر يک از کامپيوترهای موجود می بايست بر روی يک طبقه مشابه باشند .
استفاده از تجهيزات سخت افزاری مربوط به يک توليد کننده ، دارای مزايا و معايبی است . در اين رابطه پيشنهاد می گردد ليستی از ويژگی های هر يک از سخت افزارهای مورد نياز عرضه شده توسط توليد کنندگان متعدد تهيه شود تا امکان مقايسه و اخذ تصميم مناسب، فراهم گردد .
مراحل لازم به منظور نصب يک شبکه ( فرضيات : ما دارای يک شبکه کابلی موجود هستيم و قصد پياده سازی يک شبکه بدون کابل به منظور ارتباط دستگاههای بدون کابل به آن را داريم ) :
اتصال access point به برق و سوکت مربوط به شبکه اترنت
پيکربندی access point ( معمولا" از طريق يک مرورگر وب ) تا امکان مشاهده آن توسط شبکه موجود فراهم گردد . نحوه پيکربندی access point بستگی به نوع آن دارد.
پيکربندی مناسب کامپيوترهای سرويس گيرنده به منظور ارتباط با access point ( در صورتی که تمامی سخت افزارهای شبکه بدون کابل از يک توليد کننده تهيه شده باشند ، عموما" با تنظيمات پيش فرض هم می توان شبکه را فعال نمود . به هر حال پيشنهاد می گردد همواره به راهنمای سخت افزار تهيه شده به منظور پيکربندی بهينه آنان ، مراجعه گردد )
Access Point چيست ؟
سخت افزار فوق ، به عنوان يک پل ارتباطی بين شبکه های کابلی و دستگاههای بدون کابل عمل می نمايد . با استفاده از سخت افزار فوق ، امکان ارتباط چندين دستگاه به منظور دستيابی به شبکه فراهم می گردد .access point می تواند دارای عملکردی مشابه يک روتر نيز باشد . در چنين مواردی انتقال اطلاعات در محدوده وسيعتری انجام شده و داده از يک access point به access point ديگر ارسال می گردد .
کارت شبکه بدون کابل
هر يک از دستگاههای موجود بر روی يک شبکه بدون کابل ، به يک کارت شبکه بدون کابل نياز خواهند داشت . يک کامپيوتر Laptop ، عموما" دارای يک اسلات PCMCIA است که کارت شبکه درون آن قرار می گيرد . کامپيوترهای شخصی نيز به يک کارت شبکه داخلی که معمولا" دارای يک آنتن کوچک و يا آنتن خارجی است ، نياز خواهند داشت .آنتن های فوق بر روی اغلب دستگاهها ،اختياری بوده و افزايش سيگنال بر روی کارت را بدنبال خواهد داشت .
پيکربندی يک شبکه بدون کابل
به منظور پيکربندی يک شبکه بدون کابل از دو روش متفاوت استفاده می گردد :
روش Infrastructure : به اين نوع شبکه ها، hosted و يا managed نيز گفته می شود . در اين روش از يک و يا چندين access point ( موسوم به gateway و يا روترهای بدون کابل ) که به يک شبکه موجود متصل می گردند ، استفاده می شود . بدين ترتيب دستگاههای بدون کابل، امکان استفاده از منابع موجود بر روی شبکه نظير چاپگر و يا اينترنت را بدست می آورند .
روش Ad-Hoc : به اين نوع شبکه ها ، unmanaged و يا peer to peer نيز گفته می شود . در روش فوق هر يک از دستگاهها مستقيما" به يکديگر متصل می گردند.مثلا" يک شخص با دارا بودن يک دستگاه کامپيوتر laptop مستقر در محوطه منزل خود می تواتند با کامپيوتر شخصی موجود در منزل خود به منظور دستيابی به اينترنت ، ارتباط برقرار نمايد .
پس از تهيه تجهيزات سخت افزاری مورد نياز به منظور ايجاد يک شبکه بدون کابل ، در ادامه می بايست تمامی تجهيزات تهيه شده را با هدف ايجاد و سازماندهی يک شبکه به يکديگر متصل تا امکان ارتباط بين آنان فراهم گردد . قبل از نصب و پيکربندی يک شبکه بدون کابل ، لازم است به موارد زير دقت نمائيد :
تهيه درايورهای مربوطه از فروشنده سخت افزار و کسب آخرين اطلاعات مورد نياز
فاصله بين دو کامپيوتر می بايست کمتر از يکصد متر باشد .
هر يک از کامپيوترهای موجود می بايست بر روی يک طبقه مشابه باشند .
استفاده از تجهيزات سخت افزاری مربوط به يک توليد کننده ، دارای مزايا و معايبی است . در اين رابطه پيشنهاد می گردد ليستی از ويژگی های هر يک از سخت افزارهای مورد نياز عرضه شده توسط توليد کنندگان متعدد تهيه شود تا امکان مقايسه و اخذ تصميم مناسب، فراهم گردد .
مراحل لازم به منظور نصب يک شبکه ( فرضيات : ما دارای يک شبکه کابلی موجود هستيم و قصد پياده سازی يک شبکه بدون کابل به منظور ارتباط دستگاههای بدون کابل به آن را داريم ) :
اتصال access point به برق و سوکت مربوط به شبکه اترنت
پيکربندی access point ( معمولا" از طريق يک مرورگر وب ) تا امکان مشاهده آن توسط شبکه موجود فراهم گردد . نحوه پيکربندی access point بستگی به نوع آن دارد.
پيکربندی مناسب کامپيوترهای سرويس گيرنده به منظور ارتباط با access point ( در صورتی که تمامی سخت افزارهای شبکه بدون کابل از يک توليد کننده تهيه شده باشند ، عموما" با تنظيمات پيش فرض هم می توان شبکه را فعال نمود . به هر حال پيشنهاد می گردد همواره به راهنمای سخت افزار تهيه شده به منظور پيکربندی بهينه آنان ، مراجعه گردد )
مقدمه ای بر مدل OSI در شبکه های کامپيوتری
تاريخچه OSI Reference Model
در دو دهه گذشته، کاربرد شبکه های کامپيوتری بسيار وسعت يافت، چنانکه هر يک از اين شبکه ها از استاندارد های خود چه در زمينه سخت افزار و چه در زمينه نرم افزار بهره می بردند.
بعد از مدتی سازمان استاندارد جهانی (International Organization for Standardization) تصميم گرفت يک استاندارد کلی برای تمامی شبکه ها درست کند که اين کار را در سال 1984 انجام داد و اين استاندار به نام OSI به ثبت رسيد.
مدل OSI چيست؟
مدل OSI اساسی ترين مدل برای شبکه ها می باشد و علی رغم وجود استانداردهای ديگر، اکثر شرکت های معتبر فعال در زمينه شبکه های کامپيوتری، از اين استاندارد پيروی می کنند.
مدل OSI به شما اجازه می دهد عملکرد شبکه را در لايه های مختلف مشاهده کنيد.شما توسط OSI می توانيد چگونگی انتقال اطلاعات ميان دو نرم افزار بر روی دو کامپيوتر را مشاهده کنيد.
مدل OSI شامل 7 لايه اصلی می باشد که اين تقسيمات به شما در زمينه های زير کمک می کند :
· تقسيم کردن ارتباطات شبکه ای به قسمت های کوچکتر.
· به شرکت هايی که می خواهند به صورت مشترک بر روی يک محصول کار کنند، امکان می دهد تا کار را راحت تر پيش ببرند.
· به سخت افزار و نرم افزار های مختلف امکان می دهد تا راحت تر بر روی شبکه با يکديگر ارتباط داشته باشند.
· امکان گسترش هر لايه از شبکه را بدون دخالت در قسمت های ديگر می دهد.
7 لايه مزبور عبارتند از :
Layer 7: The application layer
Layer 6: The presentation layer
Layer 5: The session layer
Layer 4: The transport layer
Layer 3: The network layer
Layer 2: The data link layer
Layer 1: The physical layer
تاريخچه OSI Reference Model
در دو دهه گذشته، کاربرد شبکه های کامپيوتری بسيار وسعت يافت، چنانکه هر يک از اين شبکه ها از استاندارد های خود چه در زمينه سخت افزار و چه در زمينه نرم افزار بهره می بردند.
بعد از مدتی سازمان استاندارد جهانی (International Organization for Standardization) تصميم گرفت يک استاندارد کلی برای تمامی شبکه ها درست کند که اين کار را در سال 1984 انجام داد و اين استاندار به نام OSI به ثبت رسيد.
مدل OSI چيست؟
مدل OSI اساسی ترين مدل برای شبکه ها می باشد و علی رغم وجود استانداردهای ديگر، اکثر شرکت های معتبر فعال در زمينه شبکه های کامپيوتری، از اين استاندارد پيروی می کنند.
مدل OSI به شما اجازه می دهد عملکرد شبکه را در لايه های مختلف مشاهده کنيد.شما توسط OSI می توانيد چگونگی انتقال اطلاعات ميان دو نرم افزار بر روی دو کامپيوتر را مشاهده کنيد.
مدل OSI شامل 7 لايه اصلی می باشد که اين تقسيمات به شما در زمينه های زير کمک می کند :
· تقسيم کردن ارتباطات شبکه ای به قسمت های کوچکتر.
· به شرکت هايی که می خواهند به صورت مشترک بر روی يک محصول کار کنند، امکان می دهد تا کار را راحت تر پيش ببرند.
· به سخت افزار و نرم افزار های مختلف امکان می دهد تا راحت تر بر روی شبکه با يکديگر ارتباط داشته باشند.
· امکان گسترش هر لايه از شبکه را بدون دخالت در قسمت های ديگر می دهد.
7 لايه مزبور عبارتند از :
Layer 7: The application layer
Layer 6: The presentation layer
Layer 5: The session layer
Layer 4: The transport layer
Layer 3: The network layer
Layer 2: The data link layer
Layer 1: The physical layer
ADSL چيست؟
ADSL يکی از خانواده های Digital Subscriber Line (DSL) يا همان خطوط ديجيتال استيجاری می باشد. اعضای DSL معمولا به صورت xDSL نامگذاری می شوند. اين خطوط از تمامی پهنای موجود در خطوط مسی دوطرفه استفاده می کنند تا بالاترين سرعت ممکن در ثانيه را بر خلاف خطوط معمول ارائه دهند.ADSL(Assymetric DSL) در واقع نوعی از DSL ها می باشد که ارتباط آن نامتقارن می باشد;يعنی سرعت ارسال داده در ثانيه کمتر از دريافت آن می باشد.انواع ديگری از xDSL ها موجود می باشند که از جمله آنها می توان به HDSL(High-Speed DSL) و SDSL(Symetric DSL) اشاره کرد.ADSL پهنای باند 1.1 مگاهرتزی خطوط مسی را به کانال های 4 کيلوهرتزی تقسيم می کند و آخرين کانال را جهت ارسال صدا و فاکس معمولی تخصيص می دهد و 256 کانال ديگر را برای انتقال دو طرفه اطلاعات استفاده می کند; به اين ترتيب که 64 کانال را برای خط ارسال اطلاعات و 128 کانال ديگر را جهت دريافت اطلاعات استفاده می کند. در بهترين حالت اگر 192 کانال 4 کيلو هرتزی موجود را استفاده کند، در تئوری سرعت بايد به حدود 9 مگابيت در ثانيه برسد. در حال حاضر سرعت خطوط ADSL در بهترين حالت 2 مگابيت در ثانيه می باشد.در عمل، اين خطوط اطلاعات زنجيره وار ديجيتال را به اطلاعات پارالل در دو سر انتقال اطلاع تبديل می کنند. دقيقا مشابه کاری که در مودم های خطوط عادی انجام می شود.
پهنای باند چيست؟
پهنای باند عبارت است از مقدار اطلاعات عبور داده شده از کانال ارتباطی داده شده در واحد زمان.
ولی معنای واقعی پهنای باند چيست؟ سيم های ارتباطی را جاده ای برای عبور اتومبيل ها در نظر بگيريد و داده ها را همان اتومبيل ها فرض کنيد.پر واضح است که هر چقدر پهنای جاده بيشتر باشد، ماشين های بيشتری می توانند از جاده در کنار يکديگر عبور کنند ولی در هر صورت محدوديتی نسبی برای ماشين های عبوری وجود دارد. مشابه همين مثال، پهنای باند به نسبت بزرگی ، داده های بيشتری را در يک مدت زمان مشخص جا به جا می کند، ولی در هر حال محدوديتی نيز برای آن وجود دارد.
اينترت شبکه ای از کامپيوتر های متصل به هم می باشد.وقتي شما توسط يک خط تلفن به اينترنت متصل می شويد، حجم اطلاعات دريافتی در ثانيه بسيار کم می باشد و برای تجربه سرعت واقعی در اينترنت بايد سرعت ارتباطی خود را افزايش دهيد.
پهنای باند چگونه اندازه گيری می شود؟
مقدار اطلاعات به صورت کلی توسط بايت اندازه گيری می شود ( کيلو بايت، مگابايت، گيگابايت و ..... ) ولی برای اندازه گيری پهنای باند از ضريب های بيت در ثانيه استفاده می شود. مثلا کيلوبيت در ثانيه. برای همين سرعت خطوط معمولی به صورت 14.4 و 28.8 و 33.6 و 56 کيلوبيت در ثانيه نمايش داده می شود.
Hop و Backbone چيست؟
Backbone خطوط ارتباطی اينترنت در فواصل زياد می باشند که برای وصل شدن به خطوط با ظرفيت کمتر طراحی شده اند.اينترنت از تعداد زيادی از اين Backbone ها تشکيل می شود.در زير عکسی از خطوط Backbone شرکت WorldCom را ملاحظه می کنيد:
همان طور که ملاحظه می کنيد، اين خطوط در آسيای ميانی ، خاور ميانه و آفريقا موجود نمی باشد و دليل سرعت پايين خطوط و قيمت بالای خطوط پر سرعت همين امر می باشد.برای دريافت اطلاعات بيشتر در اين زمينه به http://www.uunet.net/network/maps مراجعه نماييد.
Hop مسيری است که داده در آن توسط Router انتقال پيدا می کند. Router وسيله ای است که طريقه انتقال اطلاعات را مشخص می کند. Hop را می توان به مسيری که بسته پستی در آن انتقال پيدا می کند تشبيه کرد و Router را به دفاتر پستی ميان راه. طبيعی است که مراکز پستی کوتاه ترين راه را برای فرستادن بسته پستی انتخاب می کنند.
حال در جدول زير توجه شما را به کليه ارتباطات اينترنت جلب می کنم :
پهنای باند عبارت است از مقدار اطلاعات عبور داده شده از کانال ارتباطی داده شده در واحد زمان.
ولی معنای واقعی پهنای باند چيست؟ سيم های ارتباطی را جاده ای برای عبور اتومبيل ها در نظر بگيريد و داده ها را همان اتومبيل ها فرض کنيد.پر واضح است که هر چقدر پهنای جاده بيشتر باشد، ماشين های بيشتری می توانند از جاده در کنار يکديگر عبور کنند ولی در هر صورت محدوديتی نسبی برای ماشين های عبوری وجود دارد. مشابه همين مثال، پهنای باند به نسبت بزرگی ، داده های بيشتری را در يک مدت زمان مشخص جا به جا می کند، ولی در هر حال محدوديتی نيز برای آن وجود دارد.
اينترت شبکه ای از کامپيوتر های متصل به هم می باشد.وقتي شما توسط يک خط تلفن به اينترنت متصل می شويد، حجم اطلاعات دريافتی در ثانيه بسيار کم می باشد و برای تجربه سرعت واقعی در اينترنت بايد سرعت ارتباطی خود را افزايش دهيد.
پهنای باند چگونه اندازه گيری می شود؟
مقدار اطلاعات به صورت کلی توسط بايت اندازه گيری می شود ( کيلو بايت، مگابايت، گيگابايت و ..... ) ولی برای اندازه گيری پهنای باند از ضريب های بيت در ثانيه استفاده می شود. مثلا کيلوبيت در ثانيه. برای همين سرعت خطوط معمولی به صورت 14.4 و 28.8 و 33.6 و 56 کيلوبيت در ثانيه نمايش داده می شود.
Hop و Backbone چيست؟
Backbone خطوط ارتباطی اينترنت در فواصل زياد می باشند که برای وصل شدن به خطوط با ظرفيت کمتر طراحی شده اند.اينترنت از تعداد زيادی از اين Backbone ها تشکيل می شود.در زير عکسی از خطوط Backbone شرکت WorldCom را ملاحظه می کنيد:
همان طور که ملاحظه می کنيد، اين خطوط در آسيای ميانی ، خاور ميانه و آفريقا موجود نمی باشد و دليل سرعت پايين خطوط و قيمت بالای خطوط پر سرعت همين امر می باشد.برای دريافت اطلاعات بيشتر در اين زمينه به http://www.uunet.net/network/maps مراجعه نماييد.
Hop مسيری است که داده در آن توسط Router انتقال پيدا می کند. Router وسيله ای است که طريقه انتقال اطلاعات را مشخص می کند. Hop را می توان به مسيری که بسته پستی در آن انتقال پيدا می کند تشبيه کرد و Router را به دفاتر پستی ميان راه. طبيعی است که مراکز پستی کوتاه ترين راه را برای فرستادن بسته پستی انتخاب می کنند.
حال در جدول زير توجه شما را به کليه ارتباطات اينترنت جلب می کنم :
Dial Upدر سرعت های 13.3و28.8و33.6و56 کيلوبيت در ثانيه موجود می باشد.ISDNدارای سرعت 64 کيلو بيت در ثانيه و توسط خطوط ديجيتال.DS-0سرعت 64 کيلوبيت در ثانيه که همان سرعت انتقال صوت بر روی خطوط ديجيتال می باشد.Dual ISDNسرعت 128 کيلوبيت در ثانيه که از دو خط ديجيتال استفاده می کند و فايده اصلی اين خطوط، امکان استفاده از يکی از خطوط جهت صدا و بدون قطع شدن از اينترنت می باشد.فقط سرعت در اين حالت به 64 کيلوبيت در ثانيه کاهش می يابد.ADSLاين خطوط در سرعت های متفاوت بين 512 کيلوبيت در ثانيه تا 6 مگابيت در ثانيه موجود می باشند. اين خطوط از سيم های مسی معمول بهره می برند.Modem Cableدر سرعت های متفاوت عرضه می شوند، اما معمولا 10 مگابيت در ثانيه. ولی در حالت معمول، شما بيش از 0.1 سرعت واقعی اين خطوط را در اختيار نداريد.T1خطوط گران قيمتی که دارای سرعت وافعی 1.544 مکابيت در ثانيه می باشندو از 24 خط تلفن تشکيل می شوند. اين خطوط بيشتر در آمريکای شمالی وجود دارند.DS-1سرعت 1.544 مگابيت در ثانيه و متشکل از 24 خط DS-0.E1اين خطوط مشابه خطوط T1 ولی برای کشورهای اروپايی می باشد و دارای سرعت 2.048 مگابيت در ثانيه می باشند.DS-2سرعت 6.31 مگابيت در ثانيه و بر اساس تکنولوژی DS-1.E234.486 مگابيت در ثانيه و بر اساس E1 و معمول در کشورهای اروپايی.DS-3سرعت 44.736 مگابيت در ثانيه.T3سرعت تا حدود 44.736 مگابيت در ثانيه که مقدار سرعت به نوغ T3 بستگی دارد.OC-151.84 مگابيت در ثانيه از نوع فيبر نوری که برای Backbone ها مورد استفاده است.(Optical Carrier Signal)STS-151.84 مگابيت در ثانيه برای اروپا.([SIZE=-1]Synchronous Transfer Signal)[/SIZE]100BaseTسرعت 100 مگابيت در ثانيه.E4139.264 مگابيت در ثانيه.OC-3155.52 مگابيت در ثانيه.STM-1155.56 مگابيت در ثانيه.STS-3155.56 مگابيت در ثانيه.OC-12622.08 مگابيت در ثانيه.STM-4622.08 مگابيت در ثانيه.STS-12622.08 مگابيت در ثانيه.OC-25بسيار سريع.OC-256حدود 1.5 ميليون دلار در ماه !
ipچیست؟
شماره* ايست که به هر کامپيوتر متصل به اينترنت داده می*شود تا بتوان به*کمک آن شماره به آن کامپيوترها دسترسی داشت.
اين عدد برای کامپيوترهايی که حالت سرور دارند (مثلا سايت*ها) و نيز کامپيوتر*های کلاينتی که معمولا به روشی غير از شماره*گيری Dial-up به اينترنت وصل هستند،عددی ثابت و برای ديگران عددی متغير است. مثلا هر بار که شما با شرکت ISP خود تماس گرفته و به اينترنت وصل می*شويد، عددی جديد به شما نسبت داده می*شود.
اين عدد يک عدد ۳۲ بيتی (۴ بايتی) است و برای راحتی به*صورت زير نوشته می*شود xxx.xxx.xxx.xxx که منظور از xxx عددی بين ۰ تا ۲۵۵ است . مثلا ممکن است آدرس شما به صورت 195.219.176.69 باشد.
که برای اتصال استفاده می*کنيد، در نهايت بايد به يک ip تبديل شود، تا شما سايت
ياهو را ببينيد.
حتی اسم*هايی در ip معمولا xxx اولی معنای خاصی دارد، فقط اين را بگويم که اگر به روش Dial-up به اينترنت وصل شويد، معمولا عددی که به عنوان اول می*گيريد، مابين 192 تا 223 خواهد بود.اين توضيح برای تشخيص کامپيوترهای کلاينت از سرور (حداقل در ايران) بسيار می*تواند مفيد باشد.
شماره* ايست که به هر کامپيوتر متصل به اينترنت داده می*شود تا بتوان به*کمک آن شماره به آن کامپيوترها دسترسی داشت.
اين عدد برای کامپيوترهايی که حالت سرور دارند (مثلا سايت*ها) و نيز کامپيوتر*های کلاينتی که معمولا به روشی غير از شماره*گيری Dial-up به اينترنت وصل هستند،عددی ثابت و برای ديگران عددی متغير است. مثلا هر بار که شما با شرکت ISP خود تماس گرفته و به اينترنت وصل می*شويد، عددی جديد به شما نسبت داده می*شود.
اين عدد يک عدد ۳۲ بيتی (۴ بايتی) است و برای راحتی به*صورت زير نوشته می*شود xxx.xxx.xxx.xxx که منظور از xxx عددی بين ۰ تا ۲۵۵ است . مثلا ممکن است آدرس شما به صورت 195.219.176.69 باشد.
که برای اتصال استفاده می*کنيد، در نهايت بايد به يک ip تبديل شود، تا شما سايت
ياهو را ببينيد.
حتی اسم*هايی در ip معمولا xxx اولی معنای خاصی دارد، فقط اين را بگويم که اگر به روش Dial-up به اينترنت وصل شويد، معمولا عددی که به عنوان اول می*گيريد، مابين 192 تا 223 خواهد بود.اين توضيح برای تشخيص کامپيوترهای کلاينت از سرور (حداقل در ايران) بسيار می*تواند مفيد باشد.
امنيت در شبکه*هاي بي*سيم
در اين قسمت، به عنوان بخش دوم از بررسي* امنيت در شبکه*هاي بي*سيم، به مرور کلي* شبکه*هاي محلي* بي*سيم مي*پردازيم. اطلاع از ساختار و روش عمل*کرد اين شبکه*ها، حتي به صورت جزءيي، براي بررسيي امنيتي لازم به*نظر مي*رسد.مي*رسد.
پيشينه
تکنولوژي و صنعت WLAN به اوايل دهه*ي ۸۰ ميلادي باز مي*گردد. مانند هر تکنولوژي*ي ديگري، پيشرفت شبکه*هاي محلي* بي*سيم به کندي صورت مي*پذيرفت. با ارايه*ي استاندارد IEEE 802.11b، که پهناي باند نسبتاً بالايي را براي شبکه*هاي محلي امکان*پذير مي*ساخت، استفاده از اين تکنولوژي وسعت بيشتري يافت. در حال حاضر، مقصود از WLAN تمامي پروتکل*ها و استانداردهاي خانواده*ي IEEE 802.11 است. جدول زير اختصاصات اين دسته از استانداردها را به صورت کلي نشان مي*دهد
اولين شبکه*ي محلي بي*سيم تجاري توسط Motorola پياده*سازي شد. اين شبکه، به عنوان يک نمونه از اين شبکه*ها، هزينه*اي بالا و پهناي باندي پايين را تحميل مي*کرد که ابداً مقرون به*صرفه نبود. از همان زمان به بعد، در اوايل دهه*ي ۹۰ ميلادي، پروژه*ي استاندارد 802.11 در IEEE شروع شد. پس از نزديک به ۹ سال کار، در سال ۱۹۹۹ استانداردهاي 802.11a و 802.11b توسط IEEE نهايي شده و توليد محصولات بسياري بر پايه*ي اين استانداردها آغاز شد. نوع a، با استفاده از فرکانس حامل 5GHz، پهناي باندي تا 54Mbps را فراهم مي*کند. در حالي*که نوع b با استفاده از فرکانس حامل 2.4GHz، تا 11Mbps پهناي باند را پشتيباني مي*کند. با اين وجود تعداد کانال*هاي قابل استفاده در نوع b در مقايسه با نوع a، بيشتر است. تعداد اين کانال*ها، با توجه به کشور مورد نظر، تفاوت مي*کند. در حالت معمول، مقصود از WLAN استاندارد 802.11b است.
استاندارد ديگري نيز به*تاز*گي توسط IEEE معرفي شده است که به 802.11g شناخته مي*شود. اين استاندارد بر اساس فرکانس حامل 2.4GHz عمل مي*کند ولي با استفاده از روش*هاي نويني مي*تواند پهناي باند قابل استفاده را تا 54Mbps بالا ببرد. توليد محصولات بر اساس اين استاندارد، که مدت زيادي از نهايي شدن و معرفي*ي آن نمي*گذرد، بيش از يک*سال است که آغاز شده و با توجه سازگاري* آن با استاندارد 802.11b، استفاده از آن در شبکه*هاي بي*سيم آرام آرام در حال گسترش است.
معماري* شبکه*هاي محلي* بي*سيم
استاندارد 802.11b به تجهيزات اجازه مي*دهد که به دو روش ارتباط در شبکه برقرار شود. اين دو روش عبارت*اند از برقراري* ارتباط به صورت نقطه به نقطه –همان*گونه در شبکه*هاي Ad hoc به*کار مي*رود- و اتصال به شبکه از طريق نقاط تماس يا دسترسي (AP=Access Point).
معماري* معمول در شبکه*هاي محلي* بي*سيم بر مبناي استفاده از AP است. با نصب يک AP، عملاً مرزهاي يک سلول مشخص مي*شود و با روش*هايي مي*توان يک سخت*افزار مجهز به امکان ارتباط بر اساس استاندارد 802.11b را ميان سلول*هاي مختلف حرکت داد. گستره*اي که يک AP پوشش مي*دهد را BSS(Basic Service Set) مي*نامند. مجموعه*ي تمامي سلول*هاي يک ساختار کلي*ي شبکه، که ترکيبي از BSSهاي شبکه است، را ESS(Extended Service Set) مي*نامند. با استفاده از ESS مي*توان گستره*ي وسيع*تري را تحت پوشش شبکه*ي محلي* بي*سيم درآورد.
در سمت هريک از سخت*افزارها که معمولاً مخدوم هستند، کارت شبکه*اي مجهز به يک مودم بي*سيم قرار دارد که با AP ارتباط را برقرار مي*کند. AP علاوه بر ارتباط با چند کارت شبکه*ي بي*سيم، به بستر پرسرعت*تر شبکه*ي سيمي مجموعه نيز متصل است و از اين طريق ارتباط ميان مخدوم*هاي مجهز به کارت شبکه*ي بي*سيم و شبکه*ي اصلي برقرار مي*شود. شکل زير نمايي از اين ساختار را نشان مي*دهد :
همان*گونه که گفته شد، اغلب شبکه*هاي محلي* بي*سيم بر اساس ساختار فوق که به نوع Infrastructure نيز موسوم است پياده*سازي مي*شوند. با اين وجود نوع ديگري از شبکه*هاي محلي* بي*سيم نيز وجود دارند که از همان منطق نقطه به نقطه استفاده مي*کنند. در اين شبکه*هاي که عموماً Ad hoc ناميده مي*شوند يك نقطه*ي مرکزي* براي دسترسي وجود ندارد و سخت*افزارهاي همراه – مانند کامپيوترهاي کيفي و جيبي يا گوشي*هاي موبايل – با ورود به محدوده*ي تحت پوشش اين شبکه، به ديگر تجهيزات مشابه متصل مي*گردند. اين شبکه*ها به بستر شبکه*ي سيمي متصل نيستند و به همين منظور IBSS (Independent Basic Service Set) نيز خواند مي*شوند. شکل زير شمايي ساده از يک شبکه*ي Ad hoc را نشان مي*دهد :
شبکه*هاي Ad hoc از سويي مشابه شبکه*هاي محلي* درون دفتر کار هستند که در آنها نيازي به تعريف و پيکربندي* يك سيستم رايانه*اي به عنوان خادم وجود ندارد. در اين صورت تمامي تجهيزات متصل به اين شبکه مي*توانند پرونده*هاي مورد نظر خود را با ديگر گره*ها به اشتراک بگذارند.
در قسمت بعد، به دسته*بندي* اجزاي فعال يک شبکه*ي محلي* بي*سيم پرداخته و شعاع پوشش اين دسته از شبکه*ها را مورد بررسي قرار خواهيم داد.
امنیت در شبکه*های بی*سیم
در این قسمت، به*عنوان بخش دوم از بررسی* امنیت در شبکه*های بی*سیم، به مرور کلی* شبکه*های محلی* بی*سیم می*پردازیم. اطلاع از ساختار و روش عمل*کرد این شبکه*ها، حتی به صورت جزءیی، برای بررسی امنیتی لازم به*نظر می*رسد.
پیشینه
تکنولوژی و صنعت WLAN به اوایل دهه*ی ۸۰ میلادی باز می*گردد. مانند هر تکنولوژی دیگری، پیشرفت شبکه*های محلی* بی*سیم به کندی صورت می*پذیرفت. با ارایه*ی استاندارد IEEE 802.11b، که پهنای باند نسبتاً بالایی را برای شبکه*های محلی امکان*پذیر می*ساخت، استفاده از این تکنولوژی وسعت بیشتری یافت. در حال حاضر، مقصود از WLAN تمامی پروتکل*ها و استانداردهای خانواده*ی IEEE 802.11 است. جدول زیر اختصاصات این دسته از استانداردها را به صورت کلی نشان می*دهد
اولین شبکه*ی محلی بی*سیم تجاری توسط Motorola پیاده*سازی شد. این شبکه، به عنوان یک نمونه از این شبکه*ها، هزینه*یی بالا و پهنای باندی پایین را تحمیل می*کرد که ابداً مقرون به*صرفه نبود. از همان زمان به بعد، در اوایل دهه*ی ۹۰ میلادی، پروژه*ی استاندارد 802.11 در IEEE شروع شد. پس از نزدیک به ۹ سال کار، در سال ۱۹۹۹ استانداردهای 802.11a و 802.11b توسط IEEE نهایی شده و تولید محصولات بسیاری بر پایه*ی این استانداردها آغاز شد. نوع a، با استفاده از فرکانس حامل 5GHz، پهنای باندی تا 54Mbps را فراهم می*کند. در حالی*که نوع b با استفاده از فرکانس حامل 2.4GHz، تا 11Mbps پهنای باند را پشتیبانی می*کند. با این وجود تعداد کانال*های قابل استفاده در نوع b در مقایسه با نوع a، بیش*تر است. تعداد این کانال*ها، با توجه به کشور مورد نظر، تفاوت می*کند. در حالت معمول، مقصود از WLAN استاندارد 802.11b است.
استاندارد دیگری نیز به*تاز*ه*گی توسط IEEE معرفی شده است که به 802.11g شناخته می*شود. این استاندارد بر اساس فرکانس حامل 2.4GHz عمل می*کند ولی با استفاده از روش*های نوینی می*تواند پهنای باند قابل استفاده را تا 54Mbps بالا ببرد. تولید محصولات بر اساس این استاندارد، که مدت زیادی از نهایی*شدن و معرفی آن نمی*گذرد، بیش از یک*سال است که آغاز شده و با توجه سازگاری* آن با استاندارد 802.11b، استفاده از آن در شبکه*های بی*سیم آرام آرام در حال گسترش است.
معماری* شبکه*های محلی* بی*سیم
استاندارد 802.11b به تجهیزات اجازه می*دهد که به دو روش ارتباط در شبکه برقرار شود. این دو روش عبارت*اند از برقراری* ارتباط به صورت نقطه به نقطه –همان*گونه در شبکه*های Ad hoc به*کار می*رود- و اتصال به شبکه از طریق نقاط تماس یا دسترسی (AP=Access Point).
معماری* معمول در شبکه*های محلی* بی*سیم بر مبنای استفاده از AP است. با نصب یک AP، عملاً مرزهای یک سلول مشخص می*شود و با روش*هایی می*توان یک سخت*افزار مجهز به امکان ارتباط بر اساس استاندارد 802.11b را میان سلول*های مختلف حرکت داد. گستره*یی که یک AP پوشش می*دهد را BSS(Basic Service Set) می*نامند. مجموعه*ی تمامی سلول*های یک ساختار کلی* شبکه، که ترکیبی از BSSهای شبکه است، را ESS(Extended Service Set) می*نامند. با استفاده از ESS می*توان گستره*ی وسیع*تری را تحت پوشش شبکه*ی محلی* بی*سیم درآورد.
در سمت هریک از سخت*افزارها که معمولاً مخدوم هستند، کارت شبکه*یی مجهز به یک مودم بی*سیم قرار دارد که با AP ارتباط را برقرار می*کند. AP علاوه بر ارتباط با چند کارت شبکه*ی بی*سیم، به بستر پرسرعت*تر شبکه*ی سیمی مجموعه نیز متصل است و از این طریق ارتباط میان مخدوم*های مجهز به کارت شبکه*ی بی*سیم و شبکه*ی اصلی برقرار می*شود. شکل زیر نمایی از این ساختار را نشان می*دهد :
همان*گونه که گفته شد، اغلب شبکه*های محلی* بی*سیم بر اساس ساختار فوق، که به نوع Infrastructure نیز موسوم است، پیاده*سازی می*شوند. با این وجود نوع دیگری از شبکه*های محلی* بی*سیم نیز وجود دارند که از همان منطق نقطه*به*نقطه استفاده می*کنند. در این شبکه*ها که عموماً Ad hoc نامیده می*شوند یک نقطه*ی مرکزی* برای دسترسی وجود ندارد و سخت*افزارهای همراه – مانند کامپیوترهای کیفی و جیبی یا گوشی*های موبایل – با ورود به محدوده*ی تحت پوشش این شبکه، به دیگر تجهیزات مشابه متصل می*گردند. این شبکه*ها به بستر شبکه*ی سیمی متصل نیستند و به همین منظور IBSS (Independent Basic Service Set) نیز خواند می*شوند. شکل زیر شمایی ساده از یک شبکه*ی Ad hoc را نشان می*دهد :
شبکه*های Ad hoc از سویی مشابه شبکه*های محلی* درون دفتر کار هستند که در آنها نیازی به تعریف و پیکربندی* یک سیستم رایانه*یی به عنوان خادم وجود ندارد. در این صورت تمامی تجهیزات متصل به این شبکه می*توانند پرونده*های مورد نظر خود را با دیگر گره*ها به اشتراک بگذارند.
در قسمت بعد، به دسته*بندی* اجزای فعال یک شبکه*ی محلی* بی*سیم پرداخته و شعاع پوشش این دسته از شبکه*ها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
مترجم گوگل
چند روزي هست كه عربي (بتا ورژن) هم اضافه شده
http://translate.google.com/translate_t?langpair=en|ar
دوستانی که به وبگردی بسیار علاقه دارند .. میدونن که این چه ابزار ارزشمندی هست !!!
کم کم باید برای زبان فارسی منتظر باشیم ...
چند روزي هست كه عربي (بتا ورژن) هم اضافه شده
http://translate.google.com/translate_t?langpair=en|ar
دوستانی که به وبگردی بسیار علاقه دارند .. میدونن که این چه ابزار ارزشمندی هست !!!
کم کم باید برای زبان فارسی منتظر باشیم ...
gadraj
ناظم انجمن
- 2007-02-09
- 78
- 141
توپولوژي Mpls چيست
با سلام :
دوستان عزيز با توجه به نزديكي انتخابات كانديداهاي مجلس شوراي اسلامي و نظر به اينكه قرار است از اين دوره راي گيري به صورت اينترنتي (انلاين ) با استفاده از نوعي توپولوژي شبكه موسوم به mpls و gmpls برقرار شود بجا ديدم كه علاقمندان به اين فن و توپولوژي را با شرحي مختصر و مفيد از اين اينترانت اشنا كنم و با توجه به محدوديت نرم افزار اديت فروم (عدم امكان درج جداول و پارامتريك )مجبور شدم كل جزوه اموزشي 30 ساعته فوق را در قالب يك فايل gmpls.doc تهيه و زيپ و در دسترس شما عزيزان قرار دهم فايل ضميمه را دانلود و استفاده فرماييد .
باتشكر.
موفق باشيد .
با سلام :
دوستان عزيز با توجه به نزديكي انتخابات كانديداهاي مجلس شوراي اسلامي و نظر به اينكه قرار است از اين دوره راي گيري به صورت اينترنتي (انلاين ) با استفاده از نوعي توپولوژي شبكه موسوم به mpls و gmpls برقرار شود بجا ديدم كه علاقمندان به اين فن و توپولوژي را با شرحي مختصر و مفيد از اين اينترانت اشنا كنم و با توجه به محدوديت نرم افزار اديت فروم (عدم امكان درج جداول و پارامتريك )مجبور شدم كل جزوه اموزشي 30 ساعته فوق را در قالب يك فايل gmpls.doc تهيه و زيپ و در دسترس شما عزيزان قرار دهم فايل ضميمه را دانلود و استفاده فرماييد .
باتشكر.
موفق باشيد .